26/11/10

Εκπαιδευτικές Σκέψεις



Ο μάχιμος ερευνητής και δόκιμος συνεργάτης του trompagr Αυγερινός Βλαστός, γνωστός απο την περιπετειώδη διαδρομή του απο τις οροσειρές της Ηπείρου έως τις παραλίες της Κρήτης, αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή του. Το τεκμήριο που δημοσιεύουμε σήμερα, μία απόδειξη της οξυμμένης ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης στο χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, πλαισιώνεται από αναλυτική θεωρητική-σημειολογική ανάλυση του Αυγερινού Βλαστού. Ευελπιστούμε ότι με τον τρόπο αυτό εγκαινιάζεται μία συστηματική επικοινωνία του trompagr με το εν Χανίω (με παράρτημα στη Θεσσαλονίκη) ερευνητικό κέντρο του Αυγερινού Βλαστού. Ακολουθούν τα τεκμήρια και ο σχολιασμός αυτών:


"...Βασίλειος Μακρυπούλιας, υπηρέτης, ουσιαστικός, της ελληνικής εκπαίδευσης, φιλόσοφος, ιδρυτής και μέλος της φιλοσοφικής σχολής "Άρειο Ήμαρ".

Ο συγγραφέας - εκπαιδευτικός Βασίλειος Μακρυπούλιας - αδικαιολόγητα αθέατος έως προσφάτως από την κεντρική πνευματική σκηνή - είναι ένας παιδαγωγικός πολιτικός θησαυρός της ελληνικής επαρχίας. Ένας φάρος από αυτούς που το πυρ της διανοητικής τους εργασίας παράγει εκείνες ακριβώς τις μικρές ταπεινές λάμψεις "αληθούς δόξας" που φωτίζουν τις τοπικές μας κοινότητες, και που κοινωνούνται σε εκείνους ακριβώς τους βλαστούς της γόνιμης ελληνικής γης όπου ανθεί η γνήσια, ανιδιοτελής και αγνή φιλοπατρία.

Και αν το μέτρο ενός πνευματικού ανθρώπου είναι η αγάπη και η αφοσίωση των μαθητών του, τότε έχει νόημα να καταθέσουμε τη σταθερή μέριμνα των γυμνασιοπαίδων της Λέσβου να αναγράφουν το όνομα του σε ποικίλα υμνητικά συνθήματα, στους τοίχους του εκπαιδευτικού ιδρύματος το οποίο διοικεί ως γυμνασιάρχης.

Ο γραπτός λόγος του Μακρυπούλια δεν αναβλύζει μόνο από την φιλοσοφική πηγή της επίπονης ενασχόλησης του με τις μεταφυσικές περιπέτειες των επέκεινων, αλλά από τους γάμους της θεωρητικής του συγκρότησης με την πολιτική υπεράσπιση της ελληνικότητας της εκπαίδευσης στον τόπο μας και, κυρίως, την ίδια την πρακτική άσκηση του λειτουργήματος του δασκάλου.

Το πολιτικό δοκίμιο του Μακρυπούλια είναι η βιωματική συστηματοποίηση των ιδεών που παράγουν οι εμπειρίες της διδακτικής και του συνδικαλισμού, ορθολογικός στόχος των οποίων δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από την αναζήτηση μιας μεθοδολογίας για την καθαρότητα της ελληνικής φυλής.

Η πρωτοτυπία του Μακρυπούλια έγκειται στο ότι δεν αναζητά την ¨καθαριότητα¨του γένους σε μια a priori ταυτοποίηση της συνέχειας του αίματος, αλλά ταυτοποιεί την καθαρότητα του όντος με τις διαδικασίες καθαριότητας της ελληνικότητας, και αυτό είναι που κάνει το Μακρυπούλια Έλλην και Πανανθρώπινο συνάμα.

Έτσι, κατά αυτήν την έννοια, κανείς δεν είναι τελεολογικά Έλλην. Ο αισθητός βίος είναι που μας δίνει τη δυνατότητα να μετέχουμε εφήμερα στην ελληνικότητα, στις καλύτερες στιγμές μας, εκείνες που είμαστε "καθαροί" από τα αλλότρια στην ελληνικότητα μας στοιχεία.

Όπως αναρωτιέται άλλωστε συχνά ο ίδιος σε κάποιο εμβληματικό αφορισμό του, που χρησιμοποιεί σε κάθε ευκαιρία: "...τι κοινό έχουν οι κατσαρίδες με τους άπλυτους;... τίποτα, οι κατσαρίδες αξίζουν το σεβασμό μας, οι άπλυτοι τη θάλασσα για να πλυθούν".

Η ποιητική μεταφορά είναι εμφανής. Η κατσαρίδα σύμβολο της απειλής της φθοράς αλλά και συνάμα άφθαρτη στο χρόνο, αναλογικά με τον άνθρωπο, αξίζει το σεβασμό μας. Οφείλουμε να σεβόμαστε τους περιορισμούς του αισθητού κόσμου που κυριαρχείται από τη γέννηση και τη φθορά.

Οι "άπλυτοι", όρος που χρησιμοποιείται για όσους γηγενείς έχουν φθείρει την ελληνικότητα τους με αλλότρια φθοροποιά πολιτισμικά και ιδεολογικά θεωρητικά ρεύματα ή στυλιστικές ενδυματολογικές καινοτομίες, αυτοί δεν αξίζουν το σεβασμό αλλά κάτι... ίσως ανώτερο.

Αξίζουν τη θάλασσα, τη πανανθρώπινη Ελληνίδα μητέρα. Η σχέση των άπλυτων απολωλών με τη θάλασσα είναι αυτή που θα κρίνει την ¨καθαριότητα¨ τους. Ο Μακρυπούλιας δεν αφορίζει τους "άπλυτους¨ αλλά αντίθετα επικυρώνει μια βουλησιαρχική μέθοδο: έγκειται στους ίδιους τους άπλυτους η οδός της κάθαρσης στη θάλασσα ή ίσως του πνιγμού ή, πάλι ίσως, ενός ταξιδιού λυτρωτικού, ή καταστροφικού ή χωρίς επιστροφή. Ο χώρος ενός εισαγωγικού κειμένου στο έργο του Μακρυπούλια μας περιορίζει στο να επεκταθούμε στις αμφίσημες αναφορές που υποκρύπτει η μεταφορά για τη σχέση των Ελλήνων με τη θάλασσα, το ταξίδι και τη μητέρα, ή για τα κρυμμένα νοητικά σχήματα μιας γονεϊκής ενασχόλησης με την καθαριότητα και το βιογραφικό ρήγμα που επιφέρει η μετατόπιση της καθαρότητας από τον πρωτογενή κοινωνικοποιητικό χώρο της ελληνικής οικογένειας στον αρχέγονο χώρο της πανανθρώπινης καταγωγής, τη θάλασσα. Νομίζουμε, όμως, πως, ήδη, ο αναγνώστης θα είναι υποψιασμένος.

Γιαυτό θα αρκεστούμε μόνο να επισημάνουμε το εξής. Ο Μακρυπούλιας δεν είναι νεοπλατωνικός ή νεο-προσωκρατικός. Και φυσικά ασπάζεται μόνο επιλεκτικά κάποια στοιχεία μιας τευτονικής αντίληψης της ελληνικότητας στο βαθμό που αναγνωρίζει σε αυτά μια εξιδανίκευση κάποιων διαχρονικών αρετών στην πολιτική οργάνωση και τον πολεμική αρετή των προγόνων. Ο Μακρυπούλιας, κυρίως, μιλάει πολιτικά, μιλάει για το σήμερα.

Και γι' αυτό διώκεται. Πέρα από την προσοχή μας, λοιπόν, λόγω της ποιότητας των διεισδυτικών πολιτικών δοκιμίων του, αξίζει την προσοχή μας και για ένα ακόμη λόγο. Το έργο του, αναρτημένο σε ιστοσελίδα του υπουργείου παιδείας ώστε να είναι προσιτό χωρίς αντίτιμο σε κάθε συμπολίτη μας, μόλις πρόσφατα λογοκρίθηκε και κατέβηκε μετά από παρέμβαση δημοσιογράφων!!!

Επιχείρημα για τη λογοκρισία αυτή αποτέλεσε η εθνικιστική πλαισιώση των κειμένων, όπως και η παράθεση ενδιαφέροντων άρθρων από πηγές του αστικού τύπου, όπως η "Χρυσή Αυγή", ο "Στόχος", ή η "ΑΡΜΑ". Έτσι, ενώ μέχρι πρόσφατα η πρόσβαση στα τεκμήρια και το έργο του Μακρυπούλια, ήταν αυτονόητη... σήμερα δεν είναι.

Ελπίζουμε πως η τοπική κοινωνία της Λέσβου, αλλά και η τοπική Δευτεροβάθμια οι οποίες έχουν τιμήσει και αναδείξει το έργο του εθνικοσοσιαλιστή γυμνασιάρχη - σε ανταπόδοση των ποικίλων υπηρεσιών του και στις δύο - σύντομα θα τον αποκαταστήσουν.

Ως απάντηση στη λογοκρισία, δε θα δημοσιεύσουμε κάποιο αυστηρό ακαδημαϊκό κείμενο του Βασίλειου Μακρυπούλια - όπως θα μπορούσαμε να κάνουμε - γύρω από τη θεωρητική του δουλειά στη συσχέτιση των προ-σωκρατικών με την εθνικοσοσιαλιστική οντολογία ή την ελληνικότητα της σβάστικας με αριστοτελικούς όρους.

Αντίθετα, επιλέγουμε ένα αγωνιστικό κείμενο του Βασίλειου Μακρυπούλια, ένα σπάνιο τεκμήριο από την εποχή που ήταν μάχιμος εκπαιδευτικός και συνδικαλιστής, ηγετική μορφή της ΔΑΚΕ Εκπαιδευτικών Λέσβου και ταμίας ή γραμματέας της τοπικής ΕΛΜΕ.

Στο κείμενο που παραθέτουμε, αναδυκνείεται η περίοδος που η προσωπική γραφή του Μακρυπούλια απελευθερώνεται από θεσμικούς περιορισμούς και απελευθερώνει ταυτόχρονα τα κείμενα της παράταξης της ΔΑΚΕ. Τα κείμενα της ΔΑΚΕ, όπως αποδεικνύονταν στην ηλεκτρονική τους μορφή, γράφονται συχνά στον υπολογιστή του τότε προϊσταμένου της Δευτεροβάθμιας Λέσβου, γεγονός που συμβάλλει στο επιχείρημα μιας πολιτισμικής ηγεμονίας του στοχαστή.

Στο παρόν τεκμήριο τα ενδιαφέροντα στοιχεία - ως προς τις παράλληλες κειμενικότητες που αναδεικνύει - είναι το ενδιαφέρον του Μακρυπούλια να μην ασχοληθεί καθόλου με το πρωτογενές περιεχόμενο της ανακοίνωσης μιας αντίπαλης συνδικαλιστικής παράταξης αλλά να αναζητήσει τα ¨κρυμένα νοητικά σχήματα" των συντακτών της, τις πλάνες μέσω των οποίων απλοποιούν και συμπυκνώνουν τον κόσμο αλλά και τα πρωτογενή κείμενα των θεωρητικών τους αναφορών.

Με την ευχή να αποκατασταθεί η σελίδα του Βασίλειου Μακρυποούλια αναδημοσιεύουμε ένα διεισδυτικό κείμενο, το οποίο ανασύραμε μετά από επίμονη έρευνα, από τα χρόνια του αγώνα.
Αυγερινός Βλαστός"

26/9/10

Μικρά Διαμαντάκια

Ο ακάματος Ερευνητής Ζ. εγκαινιάζει το νέο σχολικό έτος με τις κάτωθι συνεισφορές τεκμηρίων:


Αλιεύτηκε σε αρχείο και χρονολογείται από το 1994. Ο εν λόγω κατασκευαστής επίπλων πρέπει να έχει και τις διασυνδέσεις του με το εξωτερικό και για τον λόγο αυτό έχει κάνει και την κάρτα του δίγλωσση. Μάλλον θα πρέπει να βρήκε αρκετούς πελάτες με τον τρόπο αυτό.




Αλιεύτηκε σε μπαρ της ανερχόμενης περιοχής της οδού Συγγρού στη Θεσσαλονίκη.
Δηλαδή στην περίπτωσή μας μπορούμε να πιούμε μόνο 18άρι Wiskey ή κανένα παλαιωμένο κρασί; Gin, vodka, ούζο, λευκό κρασί κλπ. απαγορεύονται διά ροπάλου.

30/6/10

Επαναστάτης Διδάκτορας


Οι ραγδαίες πολιικές εξελίξεις και η ρευστότητα του κοινωνικού σκηνικού ενισχύουν το ερευνητικό ενδιαφέρον για τα προσωποπαγή πολιτικά κόμματα, τα οποία αναμένεται να διαδραματίσουν ιδιαίτερο ρόλο στο προσεχές διάστημα। Στο πλαίσιο αυτό, παρουσιάζουμε τον Μεμονωμένο Υποψήφιο της εκλογικής περιφέρειας Ρεθύμνου, Μάρκο Ιερωνυμάκη του Ιωσήφ, επικεφαλής του σχηματισμού "Διδακτορική Επανάσταση Κοινωνικής Αντίστασης", ή αλλιώς Δ।Ε.Κ.Α. Οι προσεκτικοί αναγνώστες ήδη θα διέκριναν το προφανές. Ο Μάρκος Ιερωνυμάκης επέλεξε να τιτλοφορήσει το συνδυασμό του επικαλούμενος την έννοια του "Διδάκτορα", καθότι δραστηριοποιείται στην περιφέρεια, όπου εδρεύει το πανεπιστήμιο Κρήτης. Είναι γνωστό, ότι η κοινωνική ιδιότητα του διδάκτορα αποτελεί διαβατήριο στην διψασμένη για γνώση κοινωνία του Ρεθύμνου, ενώ ταυτόχρονα ελκύει το ενδιαφέρον σημαντικού τμήματος του γυναικείου εκλογικού σώματος της πόλης- παράγοντας καθοριστικός για την επιτυχία σε μία περιφέρεια όπου κάθε υποψήφιος καλείται να αντιμετωπίσει την Όλγα Κεφαλογιάννη.

Ο Μάρκος Ιερωνυμάκης κατέφυγε στην μετονομασία του κόμματός του κατά τις εκλογές του 2009. Το 2007 είχε κατέλθει επικεφαλής συνδυασμού με το ακρωνύμιο Μ.Α.Π.Α. Η μετεξέλιξη -προϊόν συνεδριακής διαδικασίας, κατά την οποία επικράτησε έναντι της "αναβάθμισης"- αναδεικνύει την ιδεολογική ευελιξία και την ικανότητα του Μάρκου Ιερωνυμάκη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του μέλλοντος. Η δικαίωση της επιλογής αυτής είναι αυταπόδεικτη, αν δει κανείς τα σχετικά αποτελέσματα. Το 2007 το Μ.Α.Π.Α. συγκέντρωσε μόλις 51 ψήφους, ενώ το 2009 η "Διδακτορική Επανάσταση Κοινωνικής Αντίστασης" εκτινάχθηκε στις 94, ήτοι 0.18%. Γνωστοί σχολιαστές επιχείρησαν να κατατάξουν τον συνδυασμό στην λεγόμενη εξωκοινοβουλευτική αριστερά, ορμώμενοι απο την αναφορά της λέξης "Επανάσταση" στον τίτλο του κόμματος, αλλά και του τελικού αποτελέσματος.

Ειδικότερα στοιχεία φανερώνουν το εσφαλμένο αυτών των συλλογισμών. Στο 182 Εκλογικό Τμήμα Συβρίτου, ο συνδυασμός "Διδακτορική Επανάσταση Κοινωνικής Αντίστασης" αναδείχθηκε τρίτος, αφήνοντας πίσω του παραδοσιακές δυνάμεις της καθεστωτικής και μη αριστεράς. Πιο συγκεκριμένα, επί 181 εγκύρων ψηφοδελτίων το ΠΑ.ΣΟ.Κ. συγκέντρωσε μόλις 122 ψήφους, η Νέα Δημοκρατία 43, η "Διδακτορική Επανάσταση Κοινωνικής Αντίστασης" 9, το ΛΑ.Ο.Σ. 3, η Δημοκρατική Αναγέννηση 2, το Κ.Κ.Ε. 1, όσες και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α, ενώ οι παραδοσιακές δυνάμεις του "χώρου" καταποντίστηκαν ολοκληρωτικά. Με αφετηρία αυτή την επιτυχία ο Μάρκος Ιερωνυμάκης έχει δρομολογήσει διεργασίες συμμετοχής στο ευρύ κοινωνικό μέτωπο, καθότι τον Απρίλιο του 2010 εθεάθη σε ανοιχτή σύσκεψη του Κομμουνιστικού Κόμματος. Εκεί δήλωσε, διακόπτοντας τον εισηγητή, τη συμφωνία του με τους γενικούς στόχους που θα ετίθεντο, ζήτησε να ειδοποιηθεί, καθότι έπρεπε να φύγει και έφυγε. Πολιτικοί επιστήμονες διακρίνουν στις διεργασίες αυτές προοπτικές δυναμικής ανόδου του Κ.Κ.Ε. στο 182 Ε.Τ. Συβρίτου, ενώ ορισμένοι -που έχουν υιοθετήσει πορίσματα της λεγόμενης "γλωσσολογικής στροφής"- συνδέουν τα τελευταία γεγονότα με το πατρώνυμο του Μάρκου Ιερωνυμάκη.

17/2/10

Σερραϊκά Νέα



Το παρόν τεκμήριο αποτελεί μία ξεχωριστή έκφραση της λαϊκής αυτενέργειας. Πρόκειται για την εφημερίδα Δημοκρατική Εξουσία, μία "Οικουμενική Ποιητική Εφημερίδα", η οποία κυκλοφορεί στο νομό Σερρών από διμελή εκδοτική ομάδα [Απόστολος Μπόικος και Κατερίνα Κωτούλα]. Στο υπό παρουσίαση φύλλο δημοσιεύεται εκτενές πρόγραμμα πολιτικής και ηθικής αναμόρφωσης της χώρας, αρθρωμένο σε 15 "Νοήματα". Η φιλοσοφική αφετηρία του οικουμενικού-ποιητικού μανιφέστου γύρω από την ενότητα των όντων, σύντομα δίνει τη θέση της σε συγκεκριμένες προτάσεις και θέσεις για την προοπτική της λαϊκής αναμόρφωσης. Ο προσεκτικός αναγνώστης θα σταθεί ιδιαίτερα στα εδάφια 4, 5 και 6 του κειμένου, καθώς αναδεικνύουν την επιμονή της αντίθεσης κέντρου-περιφέρειας στον 21ο αιώνα. Στο πλαίσιο αυτό ξεχωρίζει η πρόταση για μεταφορά της "νέας πρωτεύουσας της Ελλάδας στους δήμους του σημερινού Ν. Σερρών"- λογική η οποία απαντάται και στο έργο του Π. Κομπίλα ιδρυτή του Κόμματος Δικαίου, ο οποίος σθεναρά είχε υποστηρίξει την ανάγκη μεταφοράς της πρωτεύουσας στους Χουλιαράδες Ιωαννίνων. Οι φιλομαθείς αναγνώστες ας ανατρέξουν στις δημοσιεύσεις περί του Π. Κομπίλα για να μπορούν να προχωρήσουν σε μία συγκριτική ανάγνωση των δύο κειμένων. Το όλο ζήτημα της μεταφοράς της πρωτεύουσας διαπλέκεται με συγκεκριμένες προτάσεις για τη διοικητική αναδιοργάνωση του νομού Σερρών, αναγκαία προϋπόθεση για την δραστηριοποίηση των λαϊκών συμβουλίων και της εξασφάλισης της οργανικής ενότητας των πόλεων της χώρας.

Ο Toni Rigatoni είχε την τύχη να αλιεύσει το φύλλο της Δημοκρατικής Εξουσίας τον Ιανουάριο του 2010 στο παγωμένο δημοτικό στάδιο Σερρών, ενώ παρακολουθούσε τον αγώνα για το πρωτάθλημα της δεύτερης κατηγορίας Πανσερραϊκού- Θρασύβουλου με τελικό σκορ 2-2. Σημαντική υπήρξε η αρωγή φίλων του συνδέσμου φιλάθλων Che Guevara Serres Club, οι οποίοι υπέδειξαν την παρουσία του εκδότη της εφημερίδας στις κερκίδες του γηπέδου.

10/1/10

Κεκαυμένες Ανησυχίες

Ή παρούσα ανάρτηση του Ερευνητή Ζήτα προκάλεσε γενικό ενθουσιασμό στο επιτελείο του trompagr, ενώ οριστικοποίησε την προαγωγή του Ερευνητή Ζήτα σε trompista Πρώτης Τάξεως. Το κείμενο και η αρχειακή τεκμηρίωση δεν χρειάζονται περαιτέρω παρουσίασης- απλώς σημειώνουμε ότι ένεκα τεχνικών περιορισμών δεν εστάθη δυνατή η ανάρτηση μίας εικόνας, γεγονός όμως που δεν αλλοιώνει το πνεύμα της δημοσίευσης.

"Τα σημερινά τεκμήρια αλιεύθηκαν σε τοίχους της Αθήνας το καλοκαίρι του 1979 και 1980. Ως γνωστόν τη μακρινή εκείνη εποχή ο Κωνσταντίνος ο Α' ο Καραμανλής ήταν πρωθυπουργός και το 1980 μεταπήδησε στην προεδρία της δημοκρατίας μας.
Την μακρινή εκείνη εποχή οι γνωστές συσκευές κλιματισμού (γνωστές ως "Αρχοντίσιον"-ως προνόμιο των αρχόντων τότε, ή/και "Αρκουδίσιον"-με σαφή αναφορά στις πολικές αρκούδες) δεν ήταν διαδεδομένες όπως σήμερα, κόστιζαν μία περιουσία, κατανάλωναν τα κέρατά τους και γενικά θεωρούνταν (από τους μη έχοντες) τεκμήριο πολυτελούς διαβίωσης. Συνεπώς οι προτροπές αυτές πρέπει να έχουν άμεση σχέση και με την κλιματιστική πενία της εποχής. Το γεγονός ότι μετά την επικράτηση των κλιματιστικών δεν κυκλοφορούν συχνά παρόμοια πονήματα ενισχύει την άποψή μας.
Μέσα στον καλοκαιρινό καύσωνα το κέντρο της Αθήνας γέμισε με αυτοκόλλητα διαστάσεων 6 Χ 12 εκ. όπως αυτά που παρουσιάζουμε σήμερα. Ως δράστης των κειμένων είναι το Καντιωτικό περιοδικό "Μαθητική Αστραπή". Το εν λόγω έντυπο κυκλοφόρησε από το 1950 ως το 1999. Σε ότι αφορά τον Αυγουστίνο Καντιώτη, ένα ψάξιμο στο διαδίκτυο θα σας ανταμείψει.



Το γεγονός ότι ο φυσικός καύσων είναι ανυπόφορος χρησιμοποιείται σε αντίστιξη με τον ηθικό καύσωνα που προκαλεί ο γυμνισμός και η λογική συνεπαγωγή του μεταφυσικό καύσωνα της κολάσεώς. Προσωπικά έχω δοκιμάσει μόνο τον φυσικό καύσωνα, οι άλλες δύο μορφές του καύσωνα δεν με έχουν απασχολήσει, ούτε ξέρω πώς εμφανίζονται. Αν κάποιος ξέρει, μπορεί να με ενημερώσει επί του θέματος.





Σε ότι αφορά τον σκανδαλισμό των ψυχών, τα Σόδομα και τα Γόμορρα και την οργή του θεού δεν έχω ίδια άποψη. Οι εγκυκλοπαίδειες και οι μύθοι της παλιάς διαθήκης δεν είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικές στα παραπάνω θέματα. Το ότι ο Θεός μπορεί να λυπηθεί τον τόπο όταν γίνουμε σεμνοί, βρίσκεταί πάνω από τις διανοητικές μου δυνατότητες.




Σημειώνουμε το χριστιανοπρεπές και ελληνοπρεπές ντύσιμο σε αντίθεση με τα έκφυλα όντα του εξωτερικού. Συμπέρασμα: η χώρα και ο πολιτισμός της κινδυνεύει από τα έκφυλα και εισαγόμενα αυτά όντα. Μήπως πρόκειται για εξωγήινους;



Σε ότι αφορά το δίλημμα Θεός-ντυμένοι, Σατανάς-γδυτοί, η απάντηση είναι μάλλον δεδομένη.

Ερευνητής Ζήτα"